Daklozenkoor ‘De Straatklinkers’ zat even zonder accordeonist, totdat…

Alfredo mij hoorden spelen bij De Hermitage alwaar ik een mini-optreden deed voor de avonturiers die mee deden aan de 2e Geluks-Expeditie van Nico Aschermann (zie mijn verhaal hiervoor: ff naar beneden scrollen da’lijk).

Het ging als volgt: ik was klaar met spelen, maakte een buiging en werd vervolgens aangesproken door een knappe jongeman. ‘Mefrouw, ken ik iets aan u vragen?’ ‘Maar natuurlijk’, antwoordde ik beleefd. ‘Ken u effe meekomen? We hebben een daklosekoor en Arie, die er normaal altijd is, of nou ja, vaak, die is er vandaag dus niet, dus misschien ken u effe meekome?’

Daklozenkoor ´De Straatklinkers´

Ik dacht niet meteen: yes! Want ik had interrelationele spanningen en werkgerelateerde stress, maar na even wikken en wegen ging ik mee. Natuurlijk ging ik mee! Ik had vorige week toevallig nog gezegd tegen iemand dat het begeleiden van koren me wel leuk leek. En zinnig. En toen zei diegene dat er momenteel veel vraag naar is. Dat bleek nu dus ook. En bovendien bedacht ik me dat dit vast en zeker ook wel een goed verhaal op zou leveren… Niks sociaal gevoel, scoren willen we!

Beneden in de Diaconie kreeg ik een kop koffie en een map vol liedjes, waar ik er gelukkig genoeg van kende, en voelde ik me helemaal blij. Wat super! Wat mooi dat dit bestaat. Zingen met elkaar, even niet denken aan de druk van het dagelijks leven. Dat geldt voor de daklozen maar net zo goed voor mij (al zijn mijn problemen van een hele andere orde natuurlijk… )

Toen ik vrijwilligster Rosalinda belde om te vragen of ze misschien een leuke foto had, zei ze dat het juist de bedoeling is van het koor om veel naar buiten te treden. Ik kreeg al een lijstje met optreeddata mee en of ik maar vooral vaker wilde komen. Er is ook een socialmedia groep genaamd ‘De Straatvogels’, alwaar ze leren twitteren enzovoorts en het feit dat ik nu bijvoorbeeld over hen schrijf wordt zeer gewaardeerd!

Daklozenkoor De Straatklinkers Cato Fluitsma
De lieve man met gitaar heet Johannes en die kende ik al van vroeger, van het ‘Netwerk Alternatieve Reizigers’. Zo zie je maar…

Voortaan vind je mij ná de Geluks Expeditie in de ruimte van straatpastor Luc Tanja die de mensen warmhartig toespreekt alvorens ze ruim twee uur gaan zingen en praten, en als ik jullie was zou ik ze liken op Facebook en geld storten : )

Dat was het weer voor nu. Op naar een volgend avontuur: ‘In de Ban van het Buikorgel’…