Chaos. Chaos in mijn hoofd, mijn hart en uit mijn handen komt ook niet veel. Alles wat ik bezit wordt onder de loep genomen, alles, behalve mijn kinderen, die zijn er gewoon, al geven ze wel impulsen die mijn drukke hoofd bepaald niet rustiger maken. Vooral als het gaat om dingen die gekocht moeten worden. Constant moeten er dingen gekocht worden. Vooral mijn dochtertje heeft hier veel behoeftes, want zij kijkt vaak vlogs van meisjes die dingen maken van dingen die wij dan weer net niet hebben. Kleine dingen vaak. Dingetjes. Zelf heb ik ook vaak dingen nodig. We wonen aan een winkelplein dus dat is dan weer zo gepiept. En er moet worden besloten over die dingen. Waarom ze aangeschaft zouden moeten worden en waar laten we ze dan? Ik heb het opruimboek van Marie Kondo gekocht. Het ligt nu bij de buurvrouw…
Het is een wereldwijd probleem. Een overvloed aan dingen. Niet alleen fysiek, ook virtueel barst het van dingen die aan de orde zijn. Belangrijke dingen die je niet mag missen. En hoe weet je nou of die dingen waar zijn en voor jou bedoeld? Ontelbaar veel dingen. Dingen en zaken. Belangrijke zaken en kwesties. Kwesties waar je op kunt focussen. Of niet. Je kunt het ook naast je neerleggen want er komt vanzelf weer wat anders voorbij. En hoe weet je nou wat je er van vindt?
Ik vind niks. Ik word alleen maar gek. Ja, ik vind van alles, bij de kringloopwinkel. Heerlijk rustig en gezellig is het daar. Maar verder vind ik niks. Ik vind helemaal niks nergens van. Ja, ik vind dat ik op moet ruimen. En het onkruid moet wieden (lees: maaien) rondom mijn tuinhuis. Nog een ding in mijn bezit. Een verworven object wat aandacht behoeft. Zelfs daar is het gedaan met de rust. Want er loeren boetes… Help! Mijn heksenhuis is een strafkamp geworden.
Ik heb een grasmaaier nodig. Mama heeft een grasmaaier nodig.
Jongens, even googelen. Er is vast wel iemand die nog ergens zo’n ding heeft liggen.
