
Van de week vroeg ik raad aan mijn ‘Hogere Zelf’. Ik had van een lief iemand het advies gekregen om een gesprek aan te gaan met de ‘Hoge Cato’, zoals ik haar vanaf nu zal noemen. De ‘Hoge Cato’ zat in een keurige bureaustoel tegenover me en vertelde me dat ik meer structuur nodig heb in mijn leven. Daar kon ik wat mee. Ik werd er zelfs enthousiast van.
Mijn leven is namelijk best een zooitje en ik ben heel hard bezig haar op te ruimen en praktisch in te richten. Dus nu heb ik o.a. bedacht dat ik elke woensdag accordeon les ga geven bij Parknest in het Flevopark. Parknest is een superleuk plekje naast de speeltuin waar je taart en soep en koffie enzo kunt bestellen op donatie basis. Die donatie is niet helemaal vrij, maar duur is het in elk geval niet en het is er altijd heel gezellig. Er is een open haard en op vrijdag kun je er eten en worden er echte platen gedraaid.
Ik ben daar kind aan huis en heb al menig moment opgefleurd met mijn vrolijke en minder vrolijke accordeonklanken. Ik ging er naartoe met mijn behoefte aan structuur en binnen no-time was er een flyer in elkaar gedraaid door Dirk Zaal die er enorm veel plezier in heeft AI naar zijn hand te zetten en mij trouwens ook helpt met deze website. Dank daarvoor! (Digizaal)
Dus wat wil ik dan doen op die woensdagen… Wat ik voor me zie is dat er allemaal mannen en vrouwen en kinderen met accordeons en accordeonnetjes naar Parknest komen, en dat die zich dan verspreiden over het park en dat ik dan rondfiets en her en der afstap en goede raad geef… en dat we dan samen komen en een enorme bak herrie maken en dat mensen dan geïrriteerd raken en denken jezus wat een afschuwelijk lawaai laat het ophouden, wat fijn als iemand het wel goed kan, zoals Cato, kom, we huren haar in… Haha… ik weet het dus nog niet helemaal precies.
Wat ik wel weet is dat ik soms al les geef en laatst een vrolijke Marjo op de koffie had aan wie ik mijn kleine rode accordeon uitgeleend had na een (voor beide) inspirerende proefles.. Hoe ik aan die kleine, rode accordeon kwam is op zich ook een mooi verhaal, maar dat vertel ik nog wel eens… Iets met een ridder en een kasteel en een ontploffing op een plein… en een heel klein beetje liefde.
Marjo wilde wel les en was heel blij dat ik haar accordeon vuurtje had aangestoken. Ze komt zo direct naar Parknest om de rode accordeon daar af te leveren en gaat me filmen (dat is haar werk) om reclame te maken voor deze spannende accordeon middagen. Dus dan moet ik echt een beter plan hebben… En misschien ook een lesmethode? Die is, kort gezegd, dat ik je leer snappen hoe de accordeon in elkaar zit en dat je uit je hoofd muziek leert maken en het liefst met zang (en dans?) erbij. En vanuit plezier! Iets wat ik soms ook nog wel vergeet als ik ben verdwaald in mijn piekerbrein. Ik schrijf later vandaag nog wel een stukje, want ik denk dat ik dan al wel weer wat wijzer ben. In elk geval: woensdag 12 februari ben ik daar tussen 13:00 en 16:00 uur dus als je nieuwsgierig bent… Kom langs!