Met haast in mijn buik en vlinders in mijn vingers schrijf ik dit blog. Het werd tijd, want morgen treed ik op in De Balie, tijdens de door Greenpeace georganiseerde avond ‘De bedreigende BIJzaak’, een avond over bijensterfte. Nu hebben mijn ouders wel eens in de Breda’se carnavalsoptocht mee gelopen als een echtpaar bijen (een zieke bij tussen hen in op een brancard, met daarbij het opschrift: ‘hij komt niet meer bij”), ik heb helaas geen bijenkostuum in mijn bezit. Wel was ik de gelukkige draagster van een heus paashaaspak, onlangs in een niet nader te noemen winkelcentrum te Amsterdam.
Maar goed. De Colony Collapse Disorder is een heel serieuze zaak en ik heb daarover dan ook een heel serieus lied geschreven. Een mooi lied, met meerdere muzikale thema’s, getiteld: ‘De koningin is moe’. Ik moet zeggen, ik heb me er echt voor uitgesloofd.
Ik schreef het in eerste instantie voor het symposium van BeeCare (= een initiatief voor de bijen ín en mét bewoners van de Staatsliedenbuurt) en daar was een medewerker van Greenpeace die ons uitnodigde het lied nogmaals te komen spelen. Yes! Ik speel het samen met violist Vincent van Dam (die werd geinspireerd door het wanhopige gezoem van een ter aarde stortende bij) in de grote zaal.
Ik ben heel benieuwd naar deze avond waar: (volgens de programmeurs) ‘imkers, boeren, wetenschappers en politici een antwoord zullen proberen te vinden op de volgende grote vragen: wat zijn de belangrijkste oorzaken van deze bijensterfte? Hoe kunnen we de manier waarop landbouw werkt in Nederland aanpassen om dit probleem tegen te gaan? Welke oplossingen worden nu al in de praktijk gebracht?’
Ik vind het fijn dat ik er bij kan zijn, omdat ik al jaren voel dat ik iets zinnigs wil bijdragen aan de wereld, en niet alleen maar over m’n eigen zielenroerselen moet lopen kwelen. Egoisten zijn er al genoeg, de bijen leren ons wat het is om écht samen te werken.
Luister naar mijn lied en kom morgen (vrijdag 9 mei, 20:00 uur) naar de Balie! Misschien doe ik mijn zwart-geel gestreepte bijensjaal wel om.
