Ik heb even sterk de behoefte iets positiefs en inspirerends te melden. Gewoon even kort. Gelukkig heb ik iets moois mee gemaakt. Ik was namelijk voor de tweede keer in Roemenië, in Valea Screzii, alwaar ik, samen met de mensen van Stichting Droomkracht, theater vóór en met weeskinderen heb gemaakt.
Mijn vriend en ik maakten een meer dan levensgrote pop van de plastic flessen die daar overal rondslingeren omdat ze nog niet zo iets kennen als afval scheiding. Ze hebben wel wat anders aan hun hoofd! Toch is dat jammer, want ze leven in een heel rijke omgeving. Die omgeving is prachtig, maar helaas is het drinkwater erg vervuild. Wij speelden twee clowns die er een zooitje van maakten en op simpele wijze op hun donder kregen van deze plastic diva. De kinderen hadden nog nooit zo’n rare carnavals pop gezien!
We hebben natuurlijk nog van alles anders meegemaakt. We gingen met een touringcar vol kinderen naar het verderop gelegen ouderenhuis om daar op te treden. Mijn zoontje vond een boezenvriend, mijn dochter speelde vooral met de jonge hondjes en katjes (een katertje noemde ze Wilhelmus en zelf trad ze nog op als kikker) , het zoontje van mijn vriend deed een weergaloze diabolo-act… Er was gedoe, veel gedoe vanwege de pubermeiden die dingen deden die niet mochten en zeer onredelijk op hun donder kregen, maar als ik daarover ga uitweiden wordt het alsnog een lang verhaal…
Ik heb genoten van de kinderen, het knuffelen en spelen (ik was er al beter in dan vorig jaar), het samen zingen, het eten… (Alhoewel… het was vastentijd… )
Mijn vriend is met een paar studenten daar een werkgroep begonnen om het drinkwater te verbeteren en als mijn kinderen ergens over zeuren zeg ik: ‘Wees blij dat je geen wees bent’. Beetje flauw, maar zo’n week helpt erg om de dingen te relativeren.
De andere accordeonist op de foto is Ruloff Manuputy die ik vervangen heb en die nu toch weer even langs kwam : ) Zijn vrouw, José Löhr, die ook altijd mee was, heeft deze mooie foto’s gemaakt.
Bedankt allemaal! Het was weer heel bijzonder.
