Dit voelt behoorlijk professioneel: een heuse single uitbrengen. Het is een mooi nummer geworden, vind ik zelf, getiteld “Jonge jonge jongen”. Het album waar het op komt te staan is nu bijna af. Ik denk dat we het volgende week uit gaan brengen.
Gisteravond ben ik naar The Jet Lounge in Amsterdam-West geweest om de single te ’testen’. Daar was het wekelijkse open podium van het Amsterdam Songwriters Guild. Ik was samen met Colin Jones, a.k.a. The Dead Sea Captain. die de plaat produceert. Het was zowat een half uur fietsen – hij voor het eerst op de bakfiets (‘what a great experience!’) met daarin mijn accordeon en zijn gitaar, ik als gids voorop.
Colin logeert al een tijdje op de bank in onze huiskamer en heeft zijn 
16track-recorder opgesteld naast de piano bij het raam. We hebben een paar geweldig creatieve weken achter de rug. We willen de wereld veroveren en leven van ons werk (wat al aardig lukt), en zijn er heilig van overtuigd dat we onze dromen waar kunnen maken. We geloven erin, al is het alleen maar omdat een positief toekomstbeeld vrolijk stemt. 🙂
Eenmaal aangekomen in de Jet Lounge mochten we elk drie nummers spelen. Dat is de opzet van de avond. Prima, de avond is erg populair, maar we merkten dat wij daar toch wel een beetje klaar mee zijn. Colin heeft in Liverpool (waar hij vandaan komt) vele open mic nights gehost en ik merkte aan zijn fysieke reacties dat hij sommige dappere strijders maar moeilijk kon verdragen. Ik raakte na de zevende sombere man op gitaar ook wel een tikkeltje uit mij hum 🙁 Bovendien vonden we de aandacht en de interactie van het publiek niet erg hartverwarmend.
Een half jaar geleden logeerde bij ons thuis een andere jongen. Een vriend die tijdelijk onderdak zocht. Omdat ik wel van gezelligheid houd en het soms best fijn is om iets voor je medemens te kunnen betekenen, namen wij hem op in ons huishouden en boden aan hem te helpen met het weer op de rails krijgen van zijn enigszins gestrande leven…
Hoe dat afliep hoort u in mijn nieuwe single…
Dames en heren… Cato!