Op Tournee met Tailor Birds
Drie weken op tournee. Rock en roll, eindelijk! Een droom kwam uit. Londen, Glasgow, Manchester, Bristol, Berlijn, Brussel… en als laatste Heusden (Brabant, Misty Fields Festival), daar vond ik het uiteindelijk toch het gezelligst (roots, weet je wel). We speelden nog op ADM, in Zeeland (Club Zonnemaire) en op het Magneetfestival…
Kaffee Burger, Berlin
Het was een prachtige ervaring. Ten eerste: de muziek die we maken met Tailor Birds is echt goed. Sophie Kinston en Rick van der Ree zijn de grote helden in dit verhaal. Sophia is een altvioliste uit Melbourne (daar woont ze) en Londen (daar is ze opgegroeid) en werkt al jaren aan deze droom. Ze heeft vorig jaar met laptopmuzikant ElectRick het album ‘Run away sailors, stay at home wifes’ opgenomen en daarvoor gastmuzikanten uitgenodigd. Eén daarvan was ik… Lucky me!
De vierde muzikant mee op tour was de Australische Monique Kerr, een absoluut soulfulle zangeres van nog maar 21 jaren oud, die mijn hart gestolen heeft. Haar stem is heel erg mooi en diep. Ze was ook al mee op tournee in Australie (ik niet), met de Jazzversie van Tailor Birds, en ze treed ook alleen op met eigen nummers (waarvan nu niks online, ze heeft alles er tijdelijk afgehaald).
We repeteerden drie dagen in een appartement bij Londen Bridge. Ik kende de meeste nummers alleen nog van de plaat en we zochten naar manieren om mijn accordeon en onze stemmen in te passen. Ik moest ook een hele vlugge Engelse tekst uit mijn hoofd leren, dat vond ik enorm lastig. Monique deed ook ‘folie’ (sound-effects) met wijnglazen, krakend papier en een loopstation.
We hebben op allerlei plekken gelogeerd. Bij ooms en tantes, oud studiegenoten, thuis bij andere bands, ergens in een geblindeerd rockhok met tien aaneengesloten bedden in de troosteloze stad Chemnitz, bij een Brusselse sound-engineer thuis, in een Eurolinerbus… Man, mijn horizon is heerlijk opgerekt! Ik weet nu wat werken is… En dan bedoel ik vooral het werken in de zin van mailen, mailen, mailen, aardig zijn, aardig zijn, aardig zijn en af en toe een uurtje muziek maken… Dat is wat Sophia deed en ik bewonder haar hierom. Zij heeft de hele tournee op eigen houtje georganiseerd en alles betaald met haar eigen zuurverdiende geld. Niks geen subsidie. Alles aanpakken!
Wat ik ook heb (her)ontdekt is dat ik slecht tegen heel hard en lelijk geluid kan. Dat was vaak weer een gevecht. Het is maar zelden dat alles goed samen komt. Het juiste publiek (qua golflengte), een mooi geluid, een fijne stemming… Dat was zo in Cambridge, tijdens het Space Time Festival. Daar klopte alles. En in Londen, in de Sebright Arms…
We kregen trouwens vaak hele mooie reacties. Mensen vinden de muziek prachtig, orgineel, de sfeer van de band spreekt ze aan. Sommige waren zelfs ontroerd door de overtuigingskracht en de voelbare passie. Ook vinden ze de combinatie van laptop en accoustische instrumenten (met name de enorm virtuoze violiste : ) heel goed gelukt. Luister zelf! Applausje voor Tailor Birds! (En als je wilt kun je de muziek online bestellen… Je doet jezelf en Sophia er een enorm plezier mee!)
